دهی است از دهستان پنجهزار بخش بهشهر شهرستان ساری، واقع در 56 هزارگزی خاور بهشهر، و یک هزارگزی جنوب راه شوسۀ بهشهر به گرگان، دامنه، هوای آن معتدل و مرطوب و مالاریائی، آب آن از چشمۀ عباس آباد، و محصول آن برنج، غلات، مرکبات، صیفی، مختصری ابریشم و پنبه است، 445 تن سکنه دارد که به زراعت و گله داری مشغولند، از صنایع دستی زنان آن کتان بافی است، راه فرعی به شوسه دارد، گله داران آن در تابستان به ییلاقات چهاردانگه میروند، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)، مدفن امامزاده عبداﷲ در آن واقع است، (ترجمه مازندران رابینو ص 94)
دهی است از دهستان پنجهزار بخش بهشهر شهرستان ساری، واقع در 56 هزارگزی خاور بهشهر، و یک هزارگزی جنوب راه شوسۀ بهشهر به گرگان، دامنه، هوای آن معتدل و مرطوب و مالاریائی، آب آن از چشمۀ عباس آباد، و محصول آن برنج، غلات، مرکبات، صیفی، مختصری ابریشم و پنبه است، 445 تن سکنه دارد که به زراعت و گله داری مشغولند، از صنایع دستی زنان آن کتان بافی است، راه فرعی به شوسه دارد، گله داران آن در تابستان به ییلاقات چهاردانگه میروند، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)، مدفن امامزاده عبداﷲ در آن واقع است، (ترجمه مازندران رابینو ص 94)
باروطسازی، عمل و کار شغل باروت ساز: مشرف توپخانه مبلغ بیست تومان مواجب و از جمله ده یک رسوم باروطسازی دویست وشصت وشش دینار و چهار دانگ رسوم داشت، (تذکرهالملوک چ 2 ص 63)
باروطسازی، عمل و کار شغل باروت ساز: مشرف توپخانه مبلغ بیست تومان مواجب و از جمله ده یک رسوم باروطسازی دویست وشصت وشش دینار و چهار دانگ رسوم داشت، (تذکرهالملوک چ 2 ص 63)